Bir tek gözlerinde kabaca durum bu iken, başka uzuvları detaylıca hesaba katmak bizi belki sonsuza dek konuşturabilir.

İşin sırrının zaman dediğimiz şeyde olduğunu düşünüyorum. Zaman bir çeşit veri bankası,bir depo.Ancak bu deponun dünyada ki algılanma şekli sonsuzluk.

Zamanın,her salisesi bir ağaç gibi diğer anlardan bağımsız olarak kendine bir boyut yaratarak muazzam evrenler ortaya çıkartır. Ve işin garip tarafı o küçük dediğiniz beynin oyun sahası bu evrendir. Her kararınız,niyetiniz,ihtimaliniz,düşünceleriniz zaman ipine asılarak,şimdilik sonsuz diye bildiğimiz bir akışa geçer.

Rüyalarınız,hissettikleriniz,düşünceleriniz,aklınıza gelenler her türlü his okuyabilirseniz gerçeklik taşırlar. Hayal yoktur. Sadece farklı bir yorumlamaya verilen isimdir. Bir şeyi düşünüyorsan olabileceği/olduğu içindir. Yaratılmayan şeyi algılayamaz,bilemezsin. Yaratıldığı için düşünebiliyor ve görüyorsun.Ancak bilincin kendine yaşam alanı olarak kabul ettiği boyut,mevcut düşüncenin maddesel geçişine izin vermemektedir.

Bu nedenle düşündüklerimize de dikkat etmeliyiz.
Bazı güzel şeylerin, maddesel oluşlarını getiremesek de güzel düşünerek,sanki yapmış gibi bir kazanım elde edebiliriz.

Zira madde zaten dünyada kalacak.Niyetler,düşünceler,inançlar bizimle gelecek.