İyiliği gören başlıyor seni övmeye.

O an fark ediyorsun sende Rahmanın veli sıfatı açık olmuş.

Bunu oraya koyan Rahmandı,Veli idi. Dediğin an HAMD etmiş oluyorsun.

Bunu seni övene söylersen Hamd ve Sena aynı anda yapılmış oluyor.

İşte müşrik ile mümini ayıran çizgide böylece ortaya çıkıyor.

Müşrik bu güzel işi "ben" ile duyuruken müşrik olmayan Allah ile duyuruyor.

Allah'ın tüm sıfatları hayatı ve hayatsızlığı her an başka bir oluş içine iter.

Övgüye mazhar oluşları ortaya koyan ve bunu fark eden ve "ben" yerine "Allah" diyen "HAMD eden kul" (Abdulhamd) ünvanını yanına almış olur. Ve Ahirete bu ünvan ile geçince Hamdullah olur.

Yani Allah'ın Hamd ettiği kul..

Kuru,kuru anlamsız,böyle içi boş "Hamd Olsun" lar bir şükür gibi toplumda yer edindi. Maalesef bir çok şey gibi böylesine önemli bir deyiş de kendine alaksız bir anlam bularak çalındı.

A.K