Delilik Çeşitleri

100 yıl önce basılan bir eserde delilik çeşitleri aşağıdaki gibi tarif ediliyor;

"Asıl deli: Kendi kendini cennetlik sanır.(?)

Ağzı açık deli: Söyliyecek yerde ağzını açar bakar.
Yanaz deli: Kendini beğenir ve yoğunluk eder.
Bılkın deli: Korkmıyacak yerden korkar.
Yel pilik deli: Kolanda Kusukunda eğlenmez.
Benkaz deli: Yorulmaktan usanabilmez.
Zır deli: Söylediği demde eşek gibi zırlar.
Zir zop deli: Bir iş eder yine yürüdüğü yerde beyan eder.
Esirik deli: Ağzı deve gibi köpürür ve yakası yırtar.
Takla göz deli: Hayrı ve şerri bilmez.
Tama’kâr deli: Zararını, kârını bilmez.
Lipri deli: Söylediği cevabı anlatamaz.
Ebleh deli: Kendisini cümleden akıllı zanneder.
Tiryaki deli: Kimse ile zindekanlık etmez. Divarlarla çekişir, tabakları, çanakları kırar.
Gözü büyük deli: İşlemekten kâr etmekten korkar.
Kuş akıllı deli: Döğüş ve Ta’n etmeyi sever.
Tenbel deli: Kârını ve kisbini kor, kahvelerde ve berber dükkânlarında uyur.
Kızıl deli: Az şeyden çok kavga eder.
Mashara deli: Kişmirlik silah sivri külâh mermere saplanır.
Cinni deli: Hayvanları ve insanları dövmek ister.
Cin kıl deli: Bir cevabı işitmeğin çekirge gibi sıçrar.
Cebi pâk deli: Gözüne sürme çeker ve bezenir. "